zaterdag 10 februari 1996

Notaris

,,De notaristarieven voor onroerend goed gaan met onmiddellijke ingang omlaag. Van zes tot in sommige gevallen zelfs tweeentwintig procent.''

Ik zie verslagen gezinnen. Ze realiseren zich het nog niet echt. Laatste wintersport, de golfsetjes van pap en mam worden in het huis-aan-huisblad aangeboden, het lidmaatschap van de hockeyclub moet opgezegd, de Margriet, de Elsevier en de NRC gaan de deur uit en op het Zwitserse Chalet komt het meedogenloze bordje "Te Koop". Krijgen we een notarissenstaking? Een demonstratie op het Malieveld? Worden er andere acties aangekondigd? Blokkades? Werkonderbrekingen? Gaan ze de nieuwe brug bij Zaltbommel met hun Volvo's vastzetten? De broederschap broedt, maar de grote vraag is: hoe komt de notaris de winter door? Krijgen we zwerfnotarissen? Is het iets voor Foster Parents? Dat je een notarisgezin kan adopteren. Wanneer vriest de eerste dood? Toevallig heb ik volgende week een afspraak met mijn notaris om mijn laatste wil vast te leggen en ik denk dat ik hem ook wat geef. Dus een deel naar mijn vrouw, een deel naar mijn kinderen en dat ik dan zachtjes mompel: ,,En de rest is dan voor u.'' Zijn secretaresse hoeft het niet te horen en de kandidaat-notaris gaat het ook niets aan. Gewoon heel discreet. Zo zal ik ook het pakje met afgedankte truien en gedragen schoenen aan hem geven. Alsof er iets heel anders in het plastic tasje zit. Ik zeg gewoon "bedankt voor het lenen' en dan weet niemand wat er in zit.

Het zijn de verschrikkelijkste verhuizingen. Terug naar de doorzon. Van de lommerrijke villawijk naar het woonerf. Hoe vertel je het je tuinman? En kamperen! Hoe doe je dat ook alweer? Zo'n tentje met haringen en een luchtbed dat opgeblazen moet worden. Nooit meer Club Med. Wat doe je met je Rotary-speldje? Moet je dat inleveren als je uit de club bent? Hoe ruikt Croma? Hoe onderhandel je op de autosloperij over een uitlaat? Moet je afdingen? Big Mac, Aldi, C&A, Zeeman. Allemaal nieuwe begrippen. Koopjes worden uitgewisseld, de Wehkampgids wordt gespeld en het is hard, maar mevrouw gaat drie ochtenden per week schoonmaken. Voor vijftien gulden zwart per uur. Bij wie? Bij de mensen die hun ouwe huis gekocht hebben. Daar kent ze de weg. Het is zo'n klein berichtje. Meedogenloos staat het op de voorpagina's: "Tarieven notaris fors naar beneden" en niemand realiseert zich welk verschrikkelijk leed daarachter schuilgaat. Wat is "goedemorgen' in het Turks? Hoe zeg je "eet smakelijk" in het Marokkaans? Je wilt toch aardig zijn tegen je buren. Wanneer is het Ramadan? Zoon Jan Willem moet weg bij het Utrechtse Studentencorps en kan hij een krantenwijk wel aan?

Hoe reageert je broer de tandarts? En je neef de neuroloog? Die hebben een aantal jaren geleden ook een paar gevoelige klappen opgelopen, maar geen tweeentwintig procent. Wie wil de Poolse au-pair?

Met gebogen hoofd zal ik dit weekeinde langs het grachtenpand van mijn gordelnotaris lopen. Zwijgend pakken ze daar alles in de verhuisdozen. Hoe krijg je de inboedel van twaalf forse kamers in een gewoon rijtjeshuis? De Zwarte Markt in Beverwijk brengt uitkomst. Wat doet een tweedehands Jan Des Bouvrie-bank vandaag de dag? Wie wil een gedragen jurkje van Pauw? Wat doen we met de tennisrackets? De stemming in het notarisgezin is net als buiten: ver beneden nul. Wat een meedogenloze klap. Daar gaan mama's boetseer- en schilderspullen. Had ze na al die jaren eindelijk een hobby en hup: verkopen de boel. De spanning stijgt, ruzies stapelen zich op en uiteindelijk schreeuwt hij: ,,Ik kan er toch niks aan doen. Die verrekte Bolkestein had nooit met die rooien in zee moeten gaan.'' Hard slaat hij de deur achter zich dicht en verdwijnt in de stad.

,,Wat ga je doen?'' huilt zijn vrouw hem wanhopig na.

,,Mijn Fokkers verkopen.''

Youp van 't Hek 

NRC Webpagina's (c) NRC Handelsblad