Vrijdag 1 april 2005
Caroline weegt vandaag 2825 gram en heeft vandaag 455 ml gedronken.
Alexandra weegt 2850 gram en heeft vandaag 455 ml gedronken.

De meisjes doen het nog steeds uitstekend, dus mogen ze echt, heel echt, morgen naar huis.
Tussen de boodschappen door (fotos ophalen bij de Hema, vitamines D en K bij de apotheek, ponsplaatjes laten maken voor de meisjes, folder voor plakboek ophalen bij infobalie, weekboodschappen, kraamzorg bellen, kaarten schrijven, cadeautje kopen) gaat Petra s middag voor het laatst melk brengen voor de meisjes en ze lekker verzorgen.
Het is een vreemd idee dat dit voor het laatst is.

s Avonds hebben Jubbe en Valentina dienst: precies degenen die dienst hadden toen de dames vanuit Leiden werden overgebracht. Petra vraagt hen de meisjes nog even te meten.
Ze zijn nu ieder 48 cm lang. Bij de geboorte was dat ongeveer 37 cm. En hun gewichten zijn sindsdien verdubbeld. Voor ons lijken ze al zoveel groter.
We nemen afscheid van dit team verpleegkundigen.

Zaterdag 2 april 2005
Vroeg op staan, om duizend en een dingen nog te regelen: ze komen vandaag thuis!!!
Johan gaat nog even snel naar Amsterdam om de dubbele wagen voor de maxicosi s te halen, die bij een verhuurbedrijf is besteld. Daarna snel naar het ziekenhuis.

Caroline weegt vandaag 2865 gram, Alexandra weegt 2870 gram.

We pakken de meisjes en hun bagage goed in, nemen afscheid van verpleegkundige Stien (en laten lekkers en een kaart met foto van de meisjes achter) en maken dat we weg komen.
We lopen over de kraamafdeling en daar komen we nog een bekende tegen: de gynaecologe die de overplaatsing naar Leiden regelde. Sindsdien hadden we haar nog niet gezien. Ze kan nu mooi het resultaat van de zwangerschap bekijken en is er erg mee ingenomen.

Wachtend op het voorrijden van de auto, bekijken de dames van de receptie van het ziekenhuis vol bewondering de meisjes. Zelfs van hen nemen we enigszins afscheid: avond na avond hebben ze ons langs zien komen op weg naar, en komend van de meisjes.

Dan volgt de eerste echte autorit van de dames (de babylance niet meetellend).
Caroline vindt het in eerste instantie maar niets, maar na een paar minuten is het helemaal stil acher in de auto. Thuis gekomen laden we ze weer uit.
De buren van twee huizen verder zien ons aankomen en komen ze ook even bekijken. Ze vinden het prachtige kinderen, en een hele mooie dag. En dat heeft niets met het stralende weer te maken.

Terwijl de flesjes van 12 uur worden opgewarmd, mogen ze even in hun box. Na de flesjes krijgen de dames een rondleiding door hun kamer en leggen we ze in hun eigen bedjes.
Het blijft daarna erg stil..

Een uurtje later komt de kraamverpleegkundige langs. Omdat de dames langer dan tien dagen zijn opgenomen. (Het is vandaag dag 54), is er nog recht op 15 uur uitgestelde kraamzorg.
Astrid komt vandaag en de komende dagen helpen.
Voor haar is het ook een vreemde situatie: voor het eerst thuis, maar met ouders die een heleboel dingen al gehoord hebben, maar sommige dingen ook niet.
Petra en Astrid doen voor de voeding van 15:00 uur Alexandra in haar eigen badje.

Zondag 3 april 2005
De eerste nacht  van Caroline en Alexandra in hun ouderlijk huis. Dat is wel even wennen voor alle betrokkenen. Het meeste nog voor Johan en Petra. De dames slapen heerlijk rustig in hun Stokke-bedjes. Johan en Petra slapen wat minder rustig. Al was het alleen maar vanwege de voeding om 04:00 uur.
Tja, dat is het lot van alle jonge ouders, dus word er niet geklaagd, maar wel geconstateerd dat we moe zijn.

Het voedingschema van de dames is als volgt:
08:00 uur, 12:00 uur, 15:00 uur, 18:00 uur, 21:00 uur, 24:00 uur en 04:00 uur.
Om 18:00 uur krijgen ze hun dagelijkse vitaminen K en D.

Astrid komt vandaag om 9:00 uur om Johan en Petra met raad en daad bij te staan. Het door haar in te vullen dagboek gaat uit van een pasgeborene en dag 1. De dames zitten nu op dag 55, en een heleboel dingen zijn anders. Zo ver mogelijk word alles ingevuld, en als het niet (meer) van toepassing is, dan niet.

Caroline mag vandaag in het bad. Aanvankelijk onder enig protest, maar na een minuutje is het bad ook door haar goedgekeurd.

Maandag 4 april 2005
Astrid komt om 8:00 uur, precies op tijd voor de voeding.
Langzamerhand krijgen Johan en Petra al een routine in de verzorging en het gelijktijdig opwarmen van de flesjes. Voor de voeding worden alle benodigdheden uit de keuken naar boven gehaald, en de flessenwarmer is op de slaapkamer neergezet.
Na het verschonen worden de meisjes beloond met een lekkere warme fles melk.

Dinsdag 5 april 2005
Een excursie voor Caroline en Alexandra. Om 10:15 moeten ze voor hun ROP screening bij de oogarts in het Spaarne Ziekenhuis zijn. 60 en 30 minuten daarvoor moeten hun oogjes echter gedruppeld worden. Dus zijn vlak na negenen Petra en Astrid daar druk mee bezig. De meisjes vinden het niet echt fijn om oogdruppels te krijgen, dus moeten de oogjes opgesperd worden. Verbazingwekkend genoeg ontaard een en ander niet in krijs-partijen. Zodra de oogjes weer dicht moeten worden ze even geknuffeld en dan is het helemaal over.

Om 10:00 word er afscheid genomen van Astrid. De vijftien uur zorg zit er weer op. Over en weer hebben veel van elkaar opgestoken. Johan en Petra moeten het nu echt helemaal alleen doen.

Het ziekenhuis is een nieuwe ervaring. Dat klinkt vreemd, maar we hoeven niet naar de afdeling neonatologie, maar naar de normale polikliniek oogheelkunde. En, ondanks de kleinheid van de meisjes, gewoon in de wachtkamer. Daar zijn we niet helemaal blij mee, maar hopen dat een en ander snel gaat.
Dat valt dus tegen. Zoals bij ieder specialisme zijn de consulten hier ook uitgelopen. Johan en Petra hebben dus alle tijd om kennis te maken met een nieuw fenomeen: de aantrekkingskracht van een babytweeling. Bijna alle (vrouwelijke) bezoekers van de wachtkamer stellen zich naast de dames op en stellen de volgende vragen/maken de volgende opmerkingen (in willekeurige volgorde):
- een tweeling, wat schattig
- wat zijn het
- wat zijn ze nog klein
- hoe oud zijn ze
- zijn ze gelijk / identiek
- nou ze zijn wel heel verschillend hoor (!?!)
- kunt u ze uit elkaar houden
- hoe oud zijn ze
- mijn dochter/zus/vriendin is ook een tweeling
en ga zo maar door. Een zo n gesprekje is nog wel aardig, maar negen achter elkaar is toch minder... Johan en Petra zitten verder in de startblokken om iedereen met een snotneus of die ze aan wil raken af te weren, maar dat is gelukkig niet nodig.
Het is erg wennen. Waarschijnlijk hebben alle jonge ouders hier wel last van, maar de extra attractie van een tweeling is wel duidelijk als zelfs het maken van een vervolg afspraak pas lukt nadat de betreffende verpleegkundige achter de balie vandaan is gekomen om de dames eens uitgebreid te bewonderen.

Bij de oogarts weigeren de meisjes hun ogen open te doen, dus moeten ze weer opengesperd worden. Helaas is er weinig grip op hun huid rond de ogen, dus is dat een hele opgave. Zodra ze merken dat de oogarts met een lampje in hun pupil wil schijnen, knijpen ze hun ogen heel hard dicht. Maar ze huilen niet.
Voor zover te zien, is alles goed, maar ze moeten over ongeveer vier weken nog een keer bekeken worden.

Na dit bezoek mogen de dames nog even buurten bij de afdeling Neonatologie. Helaas is het daar ontzettend druk. De hele couveusekamer ligt helemaal vol, zodat we daar weg zijn zonder bekenden te begroeten. Wel komen we de neonatoloog op de gang tegen, die in het voorbijgaan even informeert hoe het thuis gaat. Volgende week zien we hem weer.

Daarna gaat Johan het uitrijkaartje (de rooming in kaart) inleveren bij de beveiliging. Dat kaartje, waarmee we dag en nacht (gratis) het terrein op en af konden, hebben we nu niet meer nodig.

Snel naar huis. Caroline en Alexandra zijn heel erg moe van dit uitstapje.

Woensdag 6 april 2005
De Negen-maanden-beurs gaat open in de RAI in Amsterdam. Daar hadden Johan en Petra naar toegewild, ondermeer om de stand van de Nederlandse Vereniging van Ouders van Meerlingen te bezoeken.
Johan gaat naar de beurs, Petra blijft thuis en kan ervaren hoe het is om de dames in haar eentje te verzorgen. Dat is een hele organisatie, maar is wel te doen. Alles duurt alleen lang. De verzorgings/voedingsronde van 12:00 uur is dan rond 13:00 uur afgerond, en dat is zonder badderen of poepluiers.

Vanaf vandaag krijgen de dames voedingen van 70 ml per keer. En dat gaat er in als pap.

Johan leeft zich uit op de beurs en komt beladen met folders en aankopen terug. Zoals twee cosibags: een soort van kersepitzakken, maar dan zachter. Ze ruiken naar lavendel en kunnen in de magnetron opgewarmd worden. Daarna leg je ze in de bedjes. Een en ander zou rustgevend en verwarmend moeten zijn.

Donderdag 7 april 2005
Alexandra is rusteloos, en dat kost nachtrust. Ze lag woensdagavond een uur na de voeding van 21:00 uur al geruime tijd te piepen, en werd alleen in de armen stil. Waarschijnlijk had ze wat last van krampjes. Na wat wikken en wegen besluit Petra haar om 24:00 uur toch maar een fles aan te bieden. En wat blijkt: ze drinkt m helemaal op en is daarna heel tevreden.
Maar s nachts is ze toch weer rusteloos.
Gaap. Johan en Petra worden hier erg moe van.

Aan het einde van de morgen komt oma Emmy op bezoek. Vanwege een hardnekkige verkoudheid heeft ze de dames al een tijdje niet gezien. Dat kan ze nu inhalen.
Om 11:30 gaan alletwee de dames in het bad (na elkaar, dat wel). En daarna mag ze Caroline een flesje geven.
Oma Emmy heeft het door haar gemaakte Noordpool-wandkleed meegenomen. Als dat opgehangen is, is de kinderkamer zo ongeveer af.

Johan gaat s middag wat boodschapjes doen en neemt een cadeautje voor Caroline en Alexandra mee: hun eerste ballonnen! Op de doorzichtige ballon staat Its a Girl en aan de binnenkant hangt een kleinere beren-ballon. En natuurlijk twee exemplaren. Voor ieder een.

Vrijdag 8 april 2005
Vannacht is het Caroline die rusteloos is. Gaan ze dit afwisselen?? Dat is bijzonder oneerlijk.
Toch mogen we niet klagen: de meisjes huilen relatief weinig. Eigenlijk alleen wanneer het tijd voor hun flesje is. En s nachts.

Alexandra heeft ontdekt dat als ze even op haar buik ligt (onder ouderlijk toezicht) ze op haar handen kan sabbelen en doet dat dan ook graag. Verder pakt ze, als het even kan, graag de trui van haar moeder vast als die met haar rondloopt.

Na een ochtendvoeding leggen Johan en Petra de meisjes naast elkaar voor een fotosessie. Ze trekken zich nog niet veel van elkaar aan. Als Caroline naast Petra ligt, vindt Caroline het veel interessanter te ontdekken dat de trui van Petra lekker zacht is. Ze raakt de trui een paar keer (eerst per ongeluk) aan.

Johan is aan de beurt om de meisjes alleen te verschonen en te eten te geven als Petra s middags de weekboodschappen doet.

Als de meisjes niet snel genoeg eten krijgen, worden ze ongeduldig. Johan en Petra merken dat ze dan omhoog kruipen in hun bedjes. Op het grote bed is dat nog duidelijker te zien: ze trekken hun benen op, planten hun voeten in de deken of de matras en schuiven (ongewild) een stukje naar boven.

Zaterdag 9 april 2005
En jawel, vrijdagavond was Alexandra weer rusteloos. Precies volgens schema.
Hun huiluurtje lijkt rond 22:00 uur te zijn. S Nachts was Alexandra echter ontroostbaar. Wat bleek: haar luier had niet strak genoeg gezeten, zodat haar romper, broek en bed nat waren. Wat een tranen. Petra verschoont haar en neemt haar mee naar het grote bed.
Daar mag ze in het snuggle-nest (speciaal daarvoor ontworpen) slapen. En zo slapen Johan en Petra ook nog wat. Bij de voeding van 4:00 word haar bedje verschoond en ze slaapt de rest van de nacht heerlijk door.

Om 10:15 staan oma Annie en opa Be op de planning: ze komen de meisjes bezoeken.
Petra krijgt een 10 dagen (kraam)mand (dat krijg je ervan als alles niet geheel volgens planning gaat) en voor de meisjes heeft oma Annie een berichtje geschreven om in hun couveuseboekjes te doen.
Johan doet Caroline in het bad terwijl opa en oma toekijken. Petra verzorgt ondertussen Alexandra en zorgt voor warme flesjes. Terwijl Johan Caroline afdroogt en aankleed, geeft oma Annie Alexandra een flesje. Ze drinkt heerlijk door.
Oma Annie ziet de meisjes voor het eerst naast elkaar zonder sondes en plakkers. Ze kijkt of ze verschillen kan ontdekken, maar nee, ze zijn toch echt identiek.

Na het bezoek van opa en oma gaan Johan en Petra ook nog even liggen. Het was een drukke nacht vannacht.

Het was vandaag ook een goede dag voor de was: niet alleen een bed en het aankleedkussen werden onder geplast, maar Johan liet ook een fles melk leeglopen op de matras van het grote bed. Toch tekenen van moeheid?

Zondag 10 april 2005
Langzaamaan begint de huid van de dames te veranderen. Er zijn nu wat kleine puistjes en oneffenheidjes te zien, en er komen grotere porien op hun neusjes.
Allemaal wijzigingen die anders rond de geboorte zouden optreden.
In de ogen van Johan en Petra zijn Caroline en Alexandra al heel groot, maar uit de reactie van anderen merken ze dat de meisjes als nog erg klein gezien worden.

Maandag 11 april 2005
Alexandra heeft een nieuwe hobby: grazen.
Na een flesje hangt ze bij Johan over de schouder en ze drukt haar gezicht in het spuugdoekje. Vervolgens komt haar kaak in beweging en beweegt ze haar hoofd van links naar rechts. Als of ze de doek wil opeten.
Waarschijnlijk is het meer dat ze nog wat zuigbehoefte heeft, maar ja, er moet wel geboerd worden.

Dinsdag 12 april 2005
Een nieuw vervoersmiddel voor Caroline en Alexandra: de wandelwagen.
Het is mooi, zonnig weer, dus tijd voor een frisse neus. De dames worden ieder in een eigen wiegje gelegd en gaan de buitenlucht in. Uiteraard dik aangekleed. Je ziet eigenlijk alleen neusjes en gekleurde mutsjes onder de dekentjes vandaan komen.

De rit gaat naar het winkelcentrum, waar een supermarkt en de bakker bezocht worden. Bij de supermarkt wordt met name gekeken of de brede wagen wel langs de uitgang kan. Petra heeft dan ook een rolmaat in haar jaszak zitten. Gelukkig is de uitgang bij kassa 7 wel twaalf centimeter breder dan de wagen, zodat dat geen probleem oplevert. Nu de tegenoverliggende supermarkt nog proberen. We weten dat die in ieder geval een extra brede uitgang heeft, maar die kassa is meestal niet bezet. Dat is iets voor de volgende keer.

Aan de andere kant van het winkelcentrum is ook de praktijk van de huisarts. De dames worden even geshowd aan de assistente, en ook de huisarts komt nog even een blik werpen.
De lift bij de huisarts is niet erg groot: de wagen kan er qua breedte net in.

s Avonds zijn Johan en Petra druk bezig de kaartjes in de enveloppen te doen en postzegels te plakken.

Woensdag 13 april 2005
Eindelijk is het zover: de geboortekaartjes (of moeten we zeggen: thuiskomstkaartjes) gaan de post in.

Donderdag 14 april 2005
Om 9:15 uur hebben de dames een afspraak bij de neonatoloog voor hun eerste poli-controle en meteen hun eerste inenting. Met twee baby s is dat flink aanpoten s morgens. De wekker gaat al vroeg. Gelet op het feit dat de dames s nachts wat onrustig waren, voelt het aan als veel te vroeg. Dan kolven, een snel ontbijt, douchen en naar de babykamer: verschonen, wassen (met een washandje), aankleden, neusjes en oogjes verzorgen (de dames zijn verkouden) en ieder een fles geven. Maar het lukt: om 9:02 uur is iedereen in de auto geinstalleerd.

In het ziekenhuis opzoek naar de poli neonatologie. Deze is ondergebracht bij de afdeling fysiotherapie, omdat daar meer ruimte is. Dus: eerst buiten het ziekenhuis een verdieping met de lift omhoog om naar binnen te komen, en in het ziekenhuis een verdieping met de lift omlaag om bij deze poli te komen.
Op weg naar de balie worden we al onderschept door een verpleegster: ze had gezien dat er een tweeling op het schema stond, dus toen ze een tweelingwagen langs zag komen, greep ze in. We worden direct naar de goede wachtruimte geloodst.

Dan naar de weeg- en meet ruimte: Caroline en Alexandra mogen worden uitgekleed en daarna gewogen (zonder luier: maar het gaat goed) en gemeten.
Caroline weegt inmiddels 3250 gram, heeft een schedelomtrek van 35,2 centimeter en is 47,5 centimeter lang.
Alexandra weegt 3280 gram, heeft een schedelomtrek van 35,6 centimeter en is 49 centimeter lang.
Die lengtes, daar geloven Johan en Petra niet zo in: bij ontslag waren ze beiden ongeveer 48 centimeter lang, en we gaan er van uit dat Caroline niet is gekrompen. Het meten blijft schatten.

Na deze stop mogen de meisjes (gewikkeld in doeken) door naar de volgende kamer, waar een heel comite ze opwacht: de neonatoloog, de logopediste, de fysiotherapiste, een verpleegster en een arts in opleiding. En dat allemaal voor die twee hummeltjes.
Eerst worden de gewichten door genomen. Als we hun gewicht relateren aan de groeicurve van een normale, op tijd geboren baby, zitten ze alle twee onder de curve. Maar corrigeren we de leeftijd naar -6 dagen (wat ze vandaag zijn), dan liggen ze keurig op schema.
Dit is dus een van die gebieden waar je niet zomaar alle gegevens kunt toepassen.

De neonatoloog is zeer tevreden over de meisjes. Ze zijn rustig, drinken goed, er zijn geen gekke dingen geweest, ze zijn ieder zo n 400 gram aangekomen, kortom: het gaat goed.

Het is tijd voor het lichamelijk onderzoek, en ook dat verloopt prima: beiden zien er goed uit en reageren goed. De fysiotherapeute kijkt naar de spierspanning. De dames planten alletwee, maar Alexandra het meeste, in geval van nood of honger hun voeten stevig op de ondergrond en drukken hun lichaam omhoog. Dit heet overstrekken, en is heel gebruikelijk bij premature kinderen. Als Alexandra echt honger heeft en NU eten wil, doet ze het in haar bed, en ligt ze binnen tien minuten boven in haar bed, met haar hoofd tegen het hoofdeinde aan.
Overstrekken is niet iets dat aangemoedigd moet worden. Een voor een worden de dames in een holletje gelegd, waarbij hun hoofd en benen ondersteund worden. In deze houding moeten ze gebracht worden als ze overstrekken, zodat ze zich goed kunnen ontspannen.
Terwijl dit bij Alexandra word toegepast, maakt Caroline in de armen van Johan een dusdanig vreemd geluid dat de neonatoloog even kijkt wat ze uitvoert. Niets bijzonders: ze ligt lekker te slapen, maar omdat ze verkouden is, maakte ze een vreemd hoog piepgeluidje.

Beiden worden door de fysiotherapeut op hun buik gelegd. Caroline vindt dat heerlijk: ze draait haar hoofd opzij (het doel van de oefening) en maakt zich op om eens lekker in slaap te vallen. Helaas voor haar mag ze dat niet. Toen ze in het ziekenhuis aan de monitor lagen, mochten ze wel in die houding slapen, en blijkbaar heeft ze dat gemist. Iedereen moet een beetje lachen om haar reactie.

Het gaat goed met de dames. Ze krijgen geen andere oefeningen mee.
Wel mag hun voeding aangepast worden. Ze krijgen meer voeding, en Johan en Petra mogen gaan schuiven met de voedingstijdstippen, en zelfs naar 6 voedingen per dag toe. Of te wel: het schema zo aanpassen dat ze van de nachtvoeding af komen.
Bij 7 voedingen mogen de dames 80 a 90 ml per voeding, bij 6 voedingen, 95 a 100 ml per voeding.

Overigens kunnen ook de verzamelde medici het niet laten het spel: Is de tweeling werkelijk identiek? te spelen.
Men kijkt eens kritisch en constateert dat de een een iets boller gezichtje heeft en dat de ander iets donkerder haar heeft. Maar of dat nou helpt met het uit elkaar houden? Volgens Johan en Petra niet.

Dan is het tijd voor de DKTP inenting. Weer een andere kamer, waar de verpleegster de dames gaat inenten. Ze vindt het niet echt leuk het bij zulke kleine kinderen te moeten doen.
Ach, de meisjes zijn al zoveel prikken gewend, wie weet hoe ze zullen reageren?
Caroline is als eerste aan de beurt: het schoonmaken van de huid met een koud watje vind ze helemaal niets, en daar huilt ze om. Het prikje is geen probleem.
Alexandra huilt zelfs helemaal niet. Modelkinderen noemen ze dat...
Ze krijgen ieder een mooie pleister op hun been: Alexandra een plaatje van een poes en Caroline een plaatje van een beer in een vliegtuig.

Alexandra is van dit alles niet onder de indruk. Wachtend op haar beurt doet ze een plasje in haar luier. Helaas is de luier, die bij het wegen uit moest, niet helemaal goed weer om gegaan. Dus zijn de behandeltafel en haar omslagdoek nu nat. Het zal niet de eerste, en zeker niet de laatste keer zijn..

Aangekleed en wel brengen de dames nog even een bezoekje aan de afdeling Neonatologie. Ook daar worden ze bewonderd om hun gewichtstoename. Het zijn echte bollebofjes geworden.
Johan maakt een andere tweelingmoeder blij: zij is daar om haar tweeling te bezoeken en ziet onze tweelingmaxi-taxi. Zoals ons inmiddels ook bekend, is het niet mogelijk om op een tweelingwandelwagen twee maxi cosi s te plaatsen (volgens de fabrikanten omdat een en ander dan te breed is). Zij was in allerlei zaken geweest om te zoeken naar een oplossing hiervoor en was uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat de maxi cosi s in de auto moesten blijven en de wandelwagen altijd mee. Onze maxi-taxi (merk Inglesina) was ze nog niet tegengekomen. Dus verwijst Johan haar door naar Babyrent (www.babyrent.nl) in Amsterdam, waar wij de onze huren.

Thuisgekomen gaan de meisjes lekker slapen. Petra heeft paracetamol in huis voor het geval de dames last van de inenting krijgen, maar dat is niet nodig.
De hele avond en nacht blijft het rustig.
De voeding is verhoogd naar 85 ml per voeding, en dat gaat er makkelijk in.

Vandaag krijgen Caroline en Alexandra ook hun eerste persoonlijk email: om Ad en tante Martha laten weten op het kraamfeest te komen.

Vrijdag 15 april 2005
Caroline en Alexandra hebben heerlijk geslapen op hun verhoogde voeding.
Om hen te laten wennen hebben Johan en Petra ze niet wakker gemaakt, maar laten slapen. Ze hebben zo n vijf en een half uur achter elkaar geslapen. Dat beloofd veel goeds.

Ze hebben nog steeds geen last van de inenting. Misschien bestaat hun reactie erop wel uit slapen...

Zaterdag 16 april 2005
De dames gedragen zich keurig. Dat wil zeggen: als Petra om 7:45 uur wakker wordt, is het nog stil in de kinderkamer. Maar daar komt wel verandering in.

Vandaag is het Alexandra s beurt om aandacht te vragen: alleen op de arm is ze echt rustig.

Zondag 17 april 2005
Weer mogen Johan en Petra uitslapen van Caroline en Alexandra: het is kwart voor acht als Petra wakker word (ze moet kolven). Na een voeding valt iedereen weer in slaap. Tot de voeding van twaalf uur heerst er rust in huis.

Aan het einde van de middag is Caroline zielig: ze krimt iedere keer in elkaar, loopt rood aan en brult. Zijn het krampjes of obstipatie? Haar laatste poepbroek was donderdag, dus het zal waarschijnlijk het laatste zijn.
Tijdens een massage van haar buikje door Petra, wordt Caroline helemaal stil. Petra kijkt naar rechts, en ja hoor: een hele darminhoud komt los. Daarna is Caroline nog wel wat onrustig, maar een stuk stiller.

Maandag 18 april 2005
Alexandra komt in protest tegen het nieuwe regime. Na een paar nachten veel geslapen te hebben, is het nu raak. Na de voeding van 24:00 uur en het kolven (reken daar anderhalf uur voor), vallen Johan en Petra om half twee in slaap. Een onrustige slaap, want om 4 uur komt Alexandra al weer. Het was de bedoeling dat ze wat langer door zou slapen, zoals in het weekend gebeurde. Om vier uur krijgen de dames een snack: niet een hele voeding,zodat ze de nachtvoeding afbouwen. Alexandra blijft onrustig. Ook een speen helpt niet.
Petra begint een hartgrondige afkeer van spenen te hebben: de paarse LUMC spenen vallen om de haverklap uit de monden, zodat ze bezig blijven met het terugduwen.
Na een hele tijd ellende, geven Johan en Petra eindelijk toe: Alexandra gaat mee naar het grote bed. Maar ook daar valt de speen er continu uit. Pas om half zes s morgens keert de rust weer. Tot zes uur, wanneer Johans wekker afgaat.
Caroline slaapt wel ongestoord door.

Het is vandaag Johans eerste werkdag, en Petra blijft alleen achter met de meisjes.
Na de voeding van zes uur vallen Alexandra en Caroline heerlijk in slaap. Petra niet, die is te onrustig. Alexandra blijft de hele morgen rustig doorslapen. Geen wonder, zij is uitgepunt van de nacht. Maar Caroline niet: de volgende voeding is om elf uur, maar Caroline eist vanaf half elf aandacht. Tussen de elf uur en de drie uur voeding speelt Caroline continu op.

De voeding van drie uur komt en gaat, en de dames lijken rustiger te worden, zeker nadat Petra een tijd met ze heeft geknuffeld.
Petra kan even kolven en rustig zitten. Tot het half vijf is: nu zijn ze beiden bezig. Petra weet het ook niet meer en besluit beneden (met de babyfoon op de achtergrond) in de keuken bezig te gaan: het steriliseren van potjes, spenen, flessen en het voorbereiden van het eten.

Op dit moment is het zes uur, en de dames zijn in stereo bezig: Is er een manier om spenen vast te lijmen??

Sinds de inenting zijn de dames een stuk onrustiger geworden.

Dinsdag 19 april 2005
Zo onrustig als de meisjes maandag waren, zo rustig zijn ze dinsdag.
Volgens Johan (die thuis werkt) voelen ze aan dat ze niet meer in de meerderheid zijn. Ze gedragen zich keurig en protesteren zelfs niet tegen de stofzuiger in huis.

Woensdag 20 april 2005
Vandaag is het een bijzondere dag: het is de nulde verjaardag van de meisjes!
Of wel: dit is de datum waarop Petra uitgerekend was.
Het is een vreemd idee, dat die twee kleine hummeltjes nu pas geboren zouden moeten worden. Ze zijn er al zolang.

De dames worden er vandaag niet warm of koud van. Ze doen wat ze altijd doen: slapen en drinken.

Donderdag 21 april 2005
De meisjes groeien en groeien. Hun oranje-geel gestreepte tijgerpakjes passen niet meer. Maar dat was dan ook maatje 46.
Ook de slobpakjes met draakjes en kasteeltjes passen niet meer.

De maatvoering van kinderkleding is erg variabel. Caroline en Alexandra passen niet meer in maatje 50 van de prematurenserie van Prenatal, maar de H&M rompertjes 44 passen nog wel!
Rompers maat 50-56 van Rainbow Babies vallen wat klein, maar de Tshirts royaler.
De slobpakken maat 50 van C&A passen nog, maar de truitjes van V&D niet meer.
De veloursbroekjes (met voeten er aan) van Dirkje maat 44 passen nog wel.
Echt duidelijk is het dus niet. Ondertussen gaan we maar uit van maat 50-56.

De voetjes van de dames zijn nu zeven centimeter lang.

Vrijdag 22 april 2005
Opa Be en oma Annie komen naar hun kleine kleindochters kijken.

Zaterdag 23 april 2005
Een geselecteerd gezelschap mag voor het kraamfeest op kraamvisite komen. Vandaag komen oom Harry, tante Linda en neefje Marc op bezoek. Marc vind Caroline en Alexandra wel leuk, maar de kiezels in de tuin en de waterbol ook. Ach, hij is ook pas twee. Dan zijn babietjes niet zo boeiend.

Zondag 24 april 2005
Weer visite, weer beschuit met muisjes. De meisjes laten het allemaal maar over zich heen komen. Eerlijk gezegd worden ze niet warm of koud van bezoekers, zolang het maar niet ten koste van hun voedingen gaat. Daar zijn ze het absoluut niet mee eens.

Maandag 25 april 2005
Na de zwangerdoos van Felicitas, wordt vandaag de babydoos van Felicitas afgeleverd. Twee dozen wel te verstaan, want voor ieder kind is er een. Dus van ieder tijdschrift twee exemplaren, maar ook van de kortingsbonnen. Het blijft een vreemd principe. Waarom toch geen tweelingdoos ook gemaakt?

Dinsdag 26 april 2005
Johan werkt vandaag niet thuis, zodat Petra voor de zoveelste dag probeert een ritme te vinden. Dat wil maar niet lukken. De meisjes voeren een erg variabel dagritme.
Overigens zijn ze nog steeds erg goed in het houden van wisseldiensten: afwisselend is Caroline rustig en Alexandra druk, en de volgende keer is Caroline druk en Alexandra rustig. Je zou bijna afspraken gaan vermoeden.

Woensdag 27 april 2005
s Morgens worden Caroline en Alexandra tijdig gewekt. Ze gaan op expeditie. Dit keer niet naar een arts of ziekenhuis, maar naar de notaris. De meisjes worden geshowd aan de collegas van Petra.

Donderdag 28 april 2005
Inpakken en wegwezen: het is weer tijd voor de neonatologiepoli in het Spaarne Ziekenhuis.
Het is alweer twee weken geleden dat de dames gewogen en gemeten zijn, en Johan en Petra zijn natuurlijk benieuwd hoeveel ze gegroeid zijn.
Dat is heel wat: Caroline weegt nu 3650 gram, is 50 centimeter lang en heeft een schedelomtrek van 36,5 centimeter.
Alexandra weegt 3700 gram, is 51 centimeter lang en heeft een schedelomtrek van 37 centimeter.

De dames worden weer grondig onderzocht door de neonatoloog en de fysiotherapeute. Ook de logopediste, een verpleegster en een arts in opleiding zijn daarbij aanwezig. Caroline en Alexandra zijn niet onder de indruk van een dergelijke zware bezetting. Caroline produceert tijdens het onderzoek door de neonatoloog opgewekt een volle luier. Met de werking van de darmen zit het dus wel goed.

Caroline volgt met haar ogen en haar hoofd de gekleurde blokken die de fysiotherapeute van links naar rechts beweegt. Goed gedaan Caroline!

Caroline en Alexandra ontwikkelen zich uitstekend. Noch de neonatoloog noch de fysiotherapeute hebben op- of aanmerkingen. Daarom hoeven ze pas over zes(!) weken weer terug te komen voor een onderzoek. Als alles goed gaat, word dan gesproken over van lepeltjes eten.
Verrassing voor de arts: ze krijgen hun vitaminen K en D al van een lepeltje. Zo kregen ze het van sommige verpleegkundigen in het ziekenhuis, en Petra en Johan hebben dat gewoon overgenomen. Natuurlijk wil hij meteen weten of dat goed gaat. En dat gaat het. De dames doen keurig hun mondjes open en laten een lepeltje toe in hun mond.
Tot die tijd gaan we door met de flessen: tot vandaag kregen ze zes keer 100 ml.
Dat mag tot de volgende afspraak iedere week met 10 ml verhoogd worden. Vanaf vandaag krijgen ze dus 110 ml melk per keer.

Vier keer per dag krijgen ze moedermelk. Petra is het kolven eigenlijk wel een beetje zat. De artsen zijn tevreden als de meisjes drie maanden moedermelk krijgen. Het liefst zien ze dat dat doorgaat tot zes maanden, maar dat moet wel haalbaar zijn.
Petra weet het nog niet: het kolven/de melkproductie vergt veel energie en soms zit de melk gewoon in de weg. Een ander knelpunt is de morgen: eigenlijk moet er dan meteen gekolfd worden (want het voelt ongemakkelijk/pijnlijk) maar tegelijkertijd huilen de meisjes omdat ze honger hebben.... Een doorlopende tweestrijd dus. (en nee, zogen is geen optie).
We bekijken het van dag tot dag, van week tot week. Inmiddels ligt er al zo n drie liter moedermelk in de diepvries.

Een bezoekje aan het ziekenhuis is ook leuk om andere redenen. Bij het binnenkomen van de wachtkamer werden we al begroet met “kijk, nog een tweeling!”. Jawel, er zat al een moeder met een tweeling, meisjes van ongeveer 2 jaar oud. Vrolijke blonde krullenbollen, die tot hun ongenoegen in de buggy moesten blijven. Ook zij waren te vroeg geboren en wel met 30 weken. Dus ongeveer in het zelfde schuitje. Het is erg grappig te zien wat ons voorland is.
Die dames renden later lustig in romper en op sokken door de gang (en slipten natuurlijk op de hoek).
Even later kwam uit de deur van de onderzoekskamer nog een moeder met twee maxi cosis.
Later vroeg Petra aan de neonatoloog of het vandaag een speciaal tweeling spreekuur was. Maar nee, ze waren toevallig zo ingepland. Wel vertelde hij dat ze een maal zes tweelingparen achter elkaar gehad hadden. Dat was niet voor herhaling vatbaar: de staf werd er helemaal gek van.

Na de poli lopen we nog even door naar de afdeling neonatologie. Vandaag blijken Valentina en Ton dienst te hebben. Die kennen de meisjes alletwee goed. Ze vinden het leuk de dames weer eens te zien en bewonderen uitgebreid hun dikke wangen. Zij kunnen ook zonder de statistieken wel zien dat de dames enorm gegroeid zijn.

s Middags is er een interessant berichtje in de email: iemand van het Kennemer Gasthuis heeft deze website ontdekt. Momenteel ontwikkelt men daar een nieuwe folder, bestemd voor ouders met kinderen op de afdeling neonatologie. Het verzoek is, of een drietal foto s van de meisjes in de folder mogen worden opgenomen.
Petra en Johan hebben aan den lijve ondervonden hoe belangrijk voorlichting is, dus geven ze hier toestemming voor. Uiteraard willen ze wel graag twee exemplaren van de folder voor de meisjes hebben.
Stel je voor, onze meisjes worden nu al gepubliceerd. Zijn ze in de wieg gelegd voor fotomodellen? Of moet dat zijn 'in de couveuse gelegd'?

Vrijdag 29 april 2005
Caroline heeft het er maar druk mee: ze zwaait vrolijk met haar benen in de lucht.
Petra trekt Caroline in de wieg haar broek uit en loopt weg om op het aankleedkussen een luier klaar te leggen. Teruggekomen is Caroline van haar rug op haar zij gedraaid, en ligt ze aandachtig de spijlen te bekijken! Het gaat nog per ongeluk, maar dit is duidelijk een nieuwe ontwikkeling.

Het is mooi weer en Petra heeft een plan: zij gaat voor het eerst alleen met de dames naar het winkelcentrum om een paar boodschapjes te doen. Dus: lijstje maken, schoudertas en jas van Petra klaar zetten, spenen verzamelen, kinderen jasjes aantrekken, Caroline van boven naar de box in de huiskamer, daarna Alexandra van de slaapkamer naar de box. Onderstel uit de gang naar de achtertuin, eerste wiegje erop, tweede wiegje erop, eerste kind van box naar wiegje, tweede kind van box naar wiegje, jas aan, tas mee, deur op slot en: op pad. 
Het is een klein kwartiertje lopen naar de winkels. Vervolgens gaan ze naar de speelgoedwinkel, de apotheek (waar het niet druk is, dus twee apothekersassistentes uitgebreid komen kijken naar de dames), de supermarkt (gelukkig is het grote kassapad open), de fotobalie van de supermarkt en de CD winkel. Het valt mee: ze worden maar een stuk of vijf keer 'overvallen' door belangstellende vreemden.
Daarna weer naar huis, waar het uitladen begint: kind 1 uit wagen in de box, kind twee uit wagen in de box, wiegje 1 eraf, wiegje 2 eraf, boodschappen binnen zetten, onderstel opruimen, boodschappen opruimen. Het is tijd voor een fles, dus: jasjes uit, flesjes afmeten, fles in flessenwarmer, kind 1 voeden & boeren, tweede fles verwarmen en kind 2 voeden en boeren. Daarna kinderen in bed.
Al met al een vermoeiende expeditie. Dat gaan we dus niet elke dag doen.

s Middags heeft Alexandra Petra eens voor zich zelf. Gezellig zitten ze op het grote bed. Petra wil foto s maken van Alexandra terwijl ze haar hoofd optilt. Dat kan ze namelijk al heel goed en hoog. Alexandra denkt daar anders over. Wanneer ze op haar buik ligt zucht ze eens, legt haar hoofd opzij en begint lekker op haar eigen hand te sabbelen. (ook een nieuw kunstje dat pas ontdekt is). Voorlopig krijg je haar daar niet weg....

S Avonds komen oma Annie en opa Be koffiedrinken en Caroline en Alexandra bewonderen.

Zaterdag 30 april 2005 Koninginnedag
Caroline en Alexandra ontvangen vandaag geen bezoek, maar gaan op bezoek!
Het is een hele expeditie, helemaal naar oma Emmy in Haarlem.
En ze nemen mee: twee maxi-cosi s, een wandelwagen met twee wiegjes, een luiertas met een heleboel luiers, schone kleding, melk & flesjes, een fototoestel, een kolfapparaat, en bloemetjes voor oma. Bij oma is op Koninginnedag de kermis, maar daar mogen de dames nog niet naar toe. Dat vinden ze niet echt erg. Het is al een heel avontuur om in de huiskamer van oma in de wandelwagen te liggen. Oma kan om 14:00 uur eerst Caroline, en om 17:00 uur Alexandra een flesje geven. Dat is wel zo eerlijk.
Na het eten is het wel mooi geweest en gaat de hele familie weer naar huis: het was een drukke dag.

S Avonds heeft Petra eindelijk eens tijd om een hele serie bedankkaartjes te maken en te schrijven aan iedereen die per post of via via een cadeautje heeft gestuurd. Het wachten was op een nieuwe serie foto s. Inmiddels zijn dat zoveel bedankjes, dat er weer nieuwe foto s moeten worden besteld.